اثرات امپاگلیفلوزین بر عملکرد جنسی، هیستولوژی بیضه و پارامترهای بیوشیمیایی در رت های جوان و میانسال دیابتی نوع دو

امپاگلیفلوزین، مهارکننده ی انتخابی گلوکز _ سدیم از جدیدترین داروها در درمان دیابت نوع دو است. هیپوگنادیسم ناشی از دیابت موجب اختلال در عملکرد جنسی می شود. رابطه ی مستقیمی بین کاهش گلوکز خون و کاهش میل جنسی وجود دارد. در این پروژه داروی ضد دیابتی امپاگلیفلوزین علاوه بر درمان از نظر تاثیر گذاری بر عملکرد جنسی مورد بررسی قرار گرفته است.

 دیابت نوع دو با تزریق 60 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین به ازای وزن بدن به صورت داخل صفاقی ایجاد شد. درمان دیابت اولیه با دو دوز 10 و 25 امپاگلیفلوزین میلی گرم بر کیلوگرم به ازای وزن بدن انجام شد. میزان هورمون های جنسی، پارامترهای بیوشیمیایی و پروفایل لپیدی اندازه گیری شد. ارزیابی پارامترهای اسپرم و نیز مطالعات مورفولوژی بر روی بافت بیضه، پانکرانس و اپیدیدم انجام شد. داده ها با روش تحلیل واریانس یک طرفه در نرم افزار SPSS نسخه ی 22 بررسی شد و P˂0/05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.

 امپاگلیفلوزین کیفیت، زنده مانی و حفظ حالت طبیعی سر و دم اسپرم را به طور معناداری افزایش می دهد. امپاگلیفلوزین باعث کاهش وزن در رت های دیابتی می شود. امپاگلیفلوزین بدون افزایش هیپرگلیسمی، با کاهش قند خون بر استروییدوژنز اثر می گذارد و باعث حفظ قدرت باروری در بیضه و افزایش سطح هورمون های جنسی می شود. امپاگلیفلوزین ترشح انسولین را به طور معناداری افزایش می دهد. امپاگلیفلوزین موجب حفظ و یکپارچگی سلول های بتای پانکرانس می شود. امپاگلیفلوزین بر روی پروفایل لپیدی تاثیری ندارد.

امپاگلیفلوزین علاوه بر درمان دیابت در مراحل اولیه، موجب بهبود عملکرد جنسی در رت های جوان می‎شود.