تبیین تجربه های پرستاران از مکانیسم های سازگاری به کار رفته در مواجهه با کووید-19: مطالعه کیفی

به کارگیری روش های سازگاری مناسب برای کاهش اثرات مخرب جسمانی و روانی تنش در زمان پاندمی ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تبیین تجربیات پرستاران از روش های سازگاری با تنش در طی پاندمی کووید- 19 انجام شد.

این مطالعه مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند،پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، از طریق مصاحبه های عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته، تجربه های  خود را به اشتراک گذاشتند. متن مصاحبه های ضبط شده پس از مکتوب سازی، بر اساس رویکرد دیکلمن و با نرم افزار MAXQDA 12 تجزیه و تحلیل شدند.

مشارکت کنندگان شامل 9 نفر پرستار (6 زن و 3 مرد) با میانگین±انحراف معیار سنی3/5 ± 45 سال بودند. نتایج آنالیز داده ها، به صورت 4 طبقه اصلی و 15 زیر طبقه، تعیین و براساس ماهیت، به صورت مفهومی نام گذاری گردید. طبقه های اصلی پژوهش در 4 طبقه اصلی خودحمایتی، در پناه خانواده، چتر حمایتی بیمارستان و حمایت جامعه در دو سوی بی نهایت جای گرفتند.

 شرکت کنندگان برای مقابله با استرس و اضطراب، راه کارهای  مختلف مقابله ای را تمرین و تجربه کردند. در کنار مکانیسم های فردی، پرستاران از منابع حمایتی دیگری چون خانواده و محیط کار و اجتماع نیز مدد جسته اند. با توجه به تجربه های  پرستاران مشارکت کننده در پژوهش، آموزش روش های سازگاری با تنش ها به کارکنان به ویژه در زمان بحران هایی همانند پاندمی کووید- 19 توصیه می شود.