ارزیابی مولفه های اصالت در بافت تاریخی محله شیخ هادی شهر تهران

محله های شهری از عناصر حیات بخش هر شهر محسوب می شوند و فرهنگ ساکنان در تارو پود محله ها نهفته است. بافت تاریخی نیز به عنوان میراث ارزشمند انتقال دهنده فرهنگ و هویت شهر به نسل بعد است. به همین خاطر روزگاری که محله های تاریخی به عنوان نماد امنیت، آسایش و اصالت ساکنان بودند، به علت ناکارآمدی ساختارشان، دچار ناپایداری و از هم گسیختگی ساختار اجتماعی و در نهایت از بین رفتن اصالت محله های بافت تاریخی شده است. بدین ترتیب شناسایی مولفه های اصالت در محله های بافت تاریخی شهر تهران که منبعث از مکاتب فلسفی و اعتقادی ساکنین محله است، به عنوان هدف این مقاله لحاظ گشته است. لذا از طریق مطالعه اسنادی به روش مشاهده به کمک مصاحبه های عمیق، تجارب زیستی ده نفر از ساکنین محله شیخ هادی در منطقه 11 شهرداری تهران به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به روش هفت گانه کلایزری مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت. در نهایت خوانش پدیدارشناسانه اصالت محله های بافت تاریخی شهر تهران، از مولفه های زیبایی شناختی، ادراکی - رفتاری و عملکردی - فعالیتی نشات گرفته است به طوریکه اعتقادات و باورهای شخصی، ادراک و دریافت های فردی، مدت زمان سکونت، عناصر زیبایی شناختی، عوامل خوانایی مکان و عناصر عملکردی و فعالیتی به عنوان بنیاد اصلی اصالت محله های بافت تاریخی شهر تهران در تعامل با هویت مکان و افزایش حس تعلق شناخته شده است.