بررسی شیوع تریکومونیازیس و تعیین میزان حساسیت دارویی انگل های جداشده با مترونیدازول در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک در سال 1399

 تریکومونیازیس شایع ترین بیماری انگلی منتقل شونده از طریق جنسی در دنیاست. با توجه به اهمیت و ضرورت شناخت دقیق شیوع و اپیدمیولوژی آن، این مطالعه با هدف تعیین میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی اراک در سال 1399 انجام شد.

در این مطالعه مقطعی از 630 زن مراجعه کننده تحت معاینات ژنیتال نمونه سواپ واژینال تهیه شد و در ظرف مخصوص نمونه نگهداری و ظرف 2 ساعت به آزمایشگاه منتقل شد. پرسش نامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و علایم بالینی بیماران تکمیل شد. نمونه ها با استفاده از دو روش گسترش مرطوب و کشت در محیط دیاموند بررسی شدند. داده های به دست آمده ثبت و تجزیه وتحلیل شد.

5/41 درصد از شرکت کنندگان در رده سنی 25 تا 34 سال بودند. شیوع تریکومونیازیس در جمعیت بررسی شده، 9/0 درصد تعیین شد. میزان ابتلا با سن و تحصیلات مرتبط نبود، اما با وضعیت تاهل مبتلایان ارتباط داشت (003/0=P). شایع ترین علامت در بیماران، ترشح واژن بود که در 1/67 درصد از زنان وجود داشت. ابتلای بیماران با شدت های مختلف ترشح واژن، قوام ترشح و خارش و سوزش واژن از نظر آماری اختلاف معنادار داشت. حداقل دز کشندگی مترونیدازول در 24 ساعت، 2/6 میکروگرم بر میلی لیتر و در 48 ساعت، 6/1 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد.

شیوع تریکومونیازیس در این جمعیت نسبتا کم و با وضعیت تاهل، علایم بالینی، ترشح و قوام ترشح واژن، سوزش و خارش مرتبط بود و نمونه های بررسی شده به داروی مترونیدازول حساس بودند.