مقایسه توان مطلق امواج ناحیه پیشانی مغز در افراد مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی، اختلال وسواسی- جبری و افراد سالم

تلاش برای شناسایی نشانگرهای اختصاصی QEEG در اختلالات افسردگی و وسواس فکری- عملی یکی از علاقه های اصلی پژوهش در الکتروانسفالوگرافی کمی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه توان مطلق امواج ناحیه پیشانی مغز در افراد مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی و وسواسی- جبری بود.

روش پژوهش حاضر، علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این مطالعه را کلیه افراد مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی و وسواس فکری- عملی مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب و روان بیمارستان فاطمی شهر اردبیل (ایران) در سال 1398 تشکیل دادند. 15 فرد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 15 فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. علاوه بر این، 15 فرد عادی نیز از بین همراهان بیماران به همین روش نمونه گیری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از تشخیص روانپزشکی و مصاحبه بالینی ساختاریافته، پرسشنامه افسردگی بک و وسواس فکری- جبری فوآ و همکاران استفاده شد. در مرحله بعد ثبت QEEG از آن ها در محل آزمایشگاه روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد و داده های آن با نرم افزار نوروگاید تجزیه و تحلیل شد. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.

یافته ها نشان داد که توان مطلق امواج دلتا (3/444=F)، تتا (51/667=F)، آلفا (217/144=F) و بتا (175/558=F) بین افراد مبتلا به اختلالات افسردگی و وسواس فکری- عملی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری متفاوت است. توان مطلق دلتا و تتا و آلفا در نواحی پیشانی افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی به طور معنی داری افزایش داشت و توان مطلق آلفا و بتا در نواحی پیشانی افراد مبتلا به اختلال افسردگی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داشت.

این نتایج نشان داد که الگوی امواج مغزی می تواند به عنوان شاخصی برای تشخیص و پیگیری پیامدهای درمان اختلالات افسردگی و وسواس فکری- عملی مطرح شود و همچنین در طراحی مداخلات نوروفیدبک برای این اختلالات مورد استفاده قرار گیرد.