آزمون مدل ساختاری شکست، به دام افتادگی، ایده و اقدام به خودکشی براساس نظریه انگیزشی - ارادی رفتار خودکشی

رفتارهای خودکشی پدیده بسیار پیچیده و چندبعدی است. هدف پژوهش حاضر آزمون مدل شکست، به دام افتادگی، ایده و اقدام به خودکشی براساس نظریه انگیزشی - ارادی رفتار خودکشی بود.

 این مطالعه توصیفی به روش مدل یابی بود و جامعه آماری آن متشکل از کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیل در سال تحصیلی 1399 بود. تعداد 650 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس های ایده، اقدام به خودکشی، شکست، به دام افتادگی، مقیاس بین فردی، اضطراب، افسردگی، مقیاس انصراف از هدف، مقیاس های نقشه، تکانشگری، مواجهه، تحمل آشفتگی، نشخوار، ظرفیت خودکشی و ترس از مرگ گردآوری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-25 و pls-3  استفاده شد.

تناسب داده ها با مدل پیشنهادی خوب بود و مدل موجود 36% واریانس شکست، 67% واریانس به دام افتادگی، 30% درصد واریانس ایده خودکشی و 42% واریانس اقدام به خودکشی را تبیین کرد. همه مسیرهای پیشنهادی به غیر از ارتباط مواجهه، ظرفیت عملی، ترس از مرگ و تحمل آشفتگی با اقدام و تعلق پذیری خنثی و انصراف از هدف با ایده بقیه مسیرها مثبت و معنادار بودند (05/0> P). همچنین متغیر نشخوار فکری، رابطه بین شکست و به دام افتادگی را تعدیل می کرد (05/0> P).

 این یافته ها نشان دهنده گامی مقدماتی در برابر شفاف سازی مراحل گذار از ایده به اقدام به خودکشی و همچنین پشتیبانی سودمند برای تحقیقات و مداخله مبتنی بر نظریه انگیزشی - ارادی خودکشی است.