بررسی علت تنوع ساختواژی در صفات فاعلی زبان فارسی

هدف مقاله حاضر بررسی تنوع ساختواژی در ساخت صفت فاعلی فارسی است. برای این منظور ابتدا الگوهای ساختواژی صفت فاعلی ارایه شده در آثار پژوهشگران پیشین جمع آوری شد و مورد نقد قرارگرفت. سپس برای رفع نقایص تحلیلهای پیشین، صفت فاعلی در چارچوب رویکرد تازه ی"ساخت و تعبیر" ارایه شد چرا که مشخص شد علت تنوع ساختواژی در صفت فاعلی، نقش آفرینی کاربرد به عنوان اساس مفهوم سازی در زبان است؛ بدین معنا که گوینده با بهره گیری از کاربرد و ایجاد تعامل میان آن با معنا، یک ساخت تازه خلق و شنونده در یک رابطه کلامی، آن ساخت را تعبیر می کند و بدین گونه مفهوم سازی صورت می گیرد. در تمام الگوها، فاعلیت معنای محوری است اما هر بار گوینده بخشی از توان منظوری خود را با آن پیوند می زند و صورت متفاوتی را با معنای تازه ای به شکل یک ساخت متفاوت تولید می کند، طوری که ساخت نو ضمن حفظ معنای محوری خود، کارکرد جدید هم می یابد.