بررسی اثربخشی مراقبه ی متمرکز بر بدن بر بیخوابی و بیقراری در بیماران مبتلا به آلزایمر

 آلزایمر یک بیماری پیش رونده و ازبین برنده مغز است که به طورجدی سبب آسیب به بخش تفکر و حافظه انسان می شود و با آسیبهای روانی مثل بیخوابی و بیقراری همراه است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مراقبه متمرکز بر بدن بر بی خوابی و بیقراری در بیماران مبتلا به آلزایمر انجام شد.

 روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری بیماران مبتلا به آلزایمر در سطح خفیف تا متوسط مراجعه کننده به کلینیکها و انجمن آلزایمر استان تهران به صورت دردسترس 20 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه های پژوهش شامل بیخوابی مورین (1993) و بیقراری کوهن-منسفیلد (1986) بود. مراقبه متمرکز بر بدن به مدت ده جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. داده های پژوهش با استفاده از کواریانس تحلیل شد.

 نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات پسآزمون بیخوابی و بیقراری بیماران مبتلا به آلزایمر در گروه آزمایش به طور معنیداری پایینتر از گروه کنترل بود (P≤0/005).

 به منظور بهبود بیخوابی و بیقراری بیماران مبتلا به آلزایمر میتوان از مراقبه متمرکز بر بدن استفاده کرد.