مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی فعال و بازی درمانی بر مهارت اجتماعی و تماس چشمی کودکان پسر مبتلا به اتیسم سطح 2

مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی فعال و بازی درمانی بر مهارت اجتماعی و تماس چشمی پسران 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال اتیسم سطح 2 از مراکز توانبخشی شهر تهران انجام شد.

میزان تماس چشمی این کودکان با استفاده از دستگاه ردیاب چشمی، و مهارت اجتماعی آنها به وسیله مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (SSRS) اندازه گیری شد. نمونه ها به صورت تصادفی ساده به سه گروه موسیقی درمانی (M)، بازی درمانی (P) و گروه کنترل(C) تقسیم شدند. برای گروه M، 12 جلسه مداخله موسیقی درمانی فعال و برای گروه P به همان تعداد جلسه بازی درمانی انجام شد. برای گروه C فقط جلسات آموزشی رایج مراکز انجام شد و سپس میزان تماس چشمی و مهارت اجتماعی هر سه گروه مجددا اندازه گیری شد.

مقایسه تماس چشمی و مهارت اجتماعی سه گروه پس از انجام مداخلات، با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم افزار SPSS 23 نشان داد که تفاوت معنی داری میان نتایج سه گروه هم در تماس چشمی و هم مهارت اجتماعی حاصل شده است) 05/0 (p<. آزمون تعقیبی توکی، بهبود معناداری در تماس چشمی در گروه موسیقی نشان داد اما در گروه بازی و کنترل تغییر یدیده نشد. همچنین بهبود معناداری در میزان مهارت های اجتماعی گروه موسیقی و بازی مشاهده اما در گروه کنترل تغییری یافت نشد.

براساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گرفت که موسیقی درمانی هم بر بهبود تماس چشمی و هم مهارت های اجتماعی موثر است اما بازی درمانی فقط بر بهبود مهارت اجتماعی تاثیر دارد.