نسبت دین و اسطوره از منظر مکس مولر

پیوند دین و اسطوره در یک بستر علمی، راهی را گشوده است که بشر با گام نهادن در آن می تواند با مجموعه ای از باورها آشنا شود و تا حدی، منشا آن ها را دریابد. این اتفاق از اواخر قرن هجدهم سرعت بیشتری به خود گرفت و با ظهور دانشمندان نام آشنایی در سده های بعد، جنبه های پنهان اسطوره و دین بیشتر نمایان شد. بدون شک یکی از آن چهره های نام آشنا، مکس مولر است. مولر از پیشگامان مطالعات علمی و تطبیقی دین و اسطوره در قرن نوزدهم و متاثر از فیلولوژی، ایده آلیسم، پوزیتیویسم و باورهای شرقی به خصوص هند بود. او نظریه های قابل تاملی را در ارتباط با اسطوره و دین مطرح کرد که مورد توجه و نقد بسیاری از دانشمندان هم عصرش قرار گرفت. در این مقاله سعی شده است با توجه به جایگاه و نقش مکس مولر در مطالعات مربوط به اسطوره و دین، نسبت آن دو در نگاه مولر به شیوه توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار بگیرد. مکس مولر ریشه اسطوره را در نام گذاری پدیده های طبیعی می دانست و معتقد بود دین (فرم دینی) با مقدس شدن «نام» بوجود می آید، یعنی از دل اسطوره. او به امر نامتناهی باور داشت اما منشا آن را طبیعت می دانست.