ساختار طنز در شعر احمد شاملو
شاملو از فنون مختلف زبانی و تمهیدات هنری برای تاثیربر مخاطبان بهره برده و طنز نیز یکی از این ابعاد اشعاروی است. ارزش ادبی طنز، زاده عناصر بلاغی خاص وکاربرد آن ها با شگردهای ویژه است. طنز را به شیوه های گوناگون طبقه بندی کرده اند و از نظر ساختمان، طنز به دودسته طنزهای موقعیتی و طنزهای عبارتی تقسیم می شود.خاستگاه این طنز، زندگی و جهان بینی شاعر است و با آنمدعیان، ریا، ظلم و نادانی را دست می اندازد. شگردهایی چون: اجتماع نقیضین، اغراق، تضاد، تشبیه به حیوانات،تمثیل و زیرمجموعه های آن ها، در آفرینش طنز موقعیت در شعر شاملو بیشتر موثر افتاده اند. در مجموعه طنزهای عبارتی نیز، بازی های زبانی بیانی، کنایه و دشنام و لعن -بیشتر در اشعار وی دیده می شوند. بسیاری از این شگردهادر یک شعر با یکدیگر ترکیب و تاثیر ادبی آن را چندبرابر کرده اند و در شکل گیری سبک شاملو وبرجسته سازی طنز وی نقشی موثر داشته اند. طنز در اشعارشاملو بیشتر در ژرف ساخت آثار وی نمود دارد وپربسامدترین و بن مایه اغلب شگردهای طنز وی، اجتماع نقیضین و تضاد است. این مقاله با روشی توصیف -تحلیلی نخست شگردهای بلاغی طنز را معرفی می کند وسپس با شواهدی از شعر احمد شاملو، آن را تجزیه وتحلیل می کند.
طنز ، احمد شاملو ، شعر سپید ، طنز موقعیتی ، طنز عبارتی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.