تاثیر مدیریت علف های هرز بر عملکرد و محتوای عناصر غذایی کنجد (.Sesamum indicum L) و لوبیا قرمز (.Phaseolus vulgaris L) در کشت مخلوط

این مطالعه با هدف بررسی کشت مخلوط کنجد و لوبیا و پیدا کردن بهترین آرایش که بالاترین توانایی برای رقابت با علف هرز، حداکثر عملکرد و بیشترین محتوی عناصر غذایی بافت گیاهان را داشته باشد، اجرا گردید. 

آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجراء گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت از رقابت با علف هرز شامل بدون وجین و وجین به عنوان کرت اصلی؛ و نسبت های کاشت شامل کشت خالص کنجد، کشت خالص لوبیا، 50 درصد کنجد + 50 درصد لوبیا، 50 درصد کنجد + 100 درصد لوبیا، 100 درصد کنجد + 50 درصد لوبیا و 100 درصد کنجد + 100 درصد لوبیا به عنوان کرت فرعی بودند. 

بالاترین عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد و لوبیا از کشت خالص آن ها بدست آمد. میزان LER برای عملکرد دانه و بیولوژیک در همه تیمارهای کشت مخلوط در حالت وجین و بدون وجین بزرگتر از یک بود. در بین تیمارهای کشت مخلوط نیز، بیشترین میزان LER از کشت مخلوط 100 درصد کنجد + 100 درصد لوبیا بدست آمد. همین تیمار منجر به حصول کمترین میزان وزن خشک علف هرز شد. در بین عناصر غذایی اندازه گیری شده بافت گیاهان نیز تنها نیتروژن و فسفر تحت تاثیر معنی دار تیمار کنترل علف هرز و نسبت های کاشت قرار گرفت. 

برای حصول عملکرد بهینه دو گونه، کنترل موثر علف های هرز و جذب عناصر غذایی کشت مخلوط 100 درصد کنجد + 100 درصد لوبیا در مقایسه با سایر نسبت های کاشت بهتر است.