تاثیر نوع و روش مصرف کودهای حاوی روی برعملکرد، اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی و مقدار روی قابل جذب خاک

کمبود روی پس از کمبود عناصر پرمصرف گسترده ترین ناهنجاری تغذیه ای در اراضی شالیزاری است. به منظور بررسی تاثیر نوع و روش مصرف کودهای روی بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی و روی قابل جذب در خاک های مختلف شالیزاری دچار کمبود روی، آزمایشی دو ساله و گلدانی در هوای آزاد به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1397 و  1398 در موسسه تحقیقات برنج کشور-رشت اجرا شد. عامل های آزمایش شامل نوع کود روی در چهار سطح (سولفات روی، اکسید روی، Zn-EDTA و بدون مصرف کود روی)، روش مصرف کود در سه سطح (مصرف خاکی، محلول پاشی سه مرحله ای در حداکثر پنجه زنی، پیش از گلدهی و آغاز رسیدن دانه و غوطه وری ریشه در محلول 5/0 درصد حاوی روی) بودند. نتایج نشان داد که تمامی منابع کودی و روش مصرف در خاک های مورد مطالعه بر بسیاری از صفات اندازه گیری شده مانند میزان روی قابل جذب خاک، ارتفاع بوته، طول خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد کاه و کلش تاثیر معنی دار داشتند. بیشترین مقدار افزایش روی قابل جذب خاک، ارتفاع بوته، تعداد کل پنجه، طول خوشه و عملکرد دانه و کاه رقم هاشمی به ترتیب 3 برابری، 50،10، 3/15، 80 و 68 درصدی ناشی از مصرف خاکی 20 کیلوگرم روی در هکتار از منبع سولفات روی به ثبت رسید. بنابراین می توان نتیجه گرفت در خاک های شالیزاری با کمبود روی مصرف خاکی 20 کیلوگرم روی در هکتار از منبع سولفات روی و سپس محلول پاشی سه مرحله ای می تواند سبب بهبود چشم گیر عمکرد دانه و کاه برنج رقم هاشمی شود.