دلبستگی مادری-جنینی و اضطراب بارداری در زنان باردار شده از طریق روش های کمک باروری و طبیعی: یک مطالعه طولی

بارداری از طریق روش های کمک باروری (ART) یک تجربه استرس زا است که ممکن است دلبستگی پره ناتال را تحت تاثیر قرار دهد. با این وجود، دلبستگی مادری-جنینی (MFA) و اضطراب در بارداری بعد از ART کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.

هدف این مطالعه، مقایسه تغییرات MFA و اضطراب بارداری در سه ماهه اول و سوم در زنان باردار شده از طریق روش های کمک باروری و طبیعی بود.

یک مطالعه طولی در سال 1398 بر روی 187 زن باردار (بارداری طبیعی= 144، کمک باروری= 43) انجام شد. مشارکت کنندگان با استفاده از نمونه گیری مستمر از یک کلینیک پره ناتال در تهران انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از مقیاس دلبستگی مادر-جنینی Cranley و پرسشنامه اضطراب مرتبط با بارداری Van Den Bergh استفاده شد.

در زنان ART، نمره MFA در هفته 12 بارداری پایین تر از زنان باردار طبیعی بود اما در هفته 36 بارداری، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در هر دو گروه MFA در 36 هفته به طور معنی داری بالاتر از 12 هفته بود (001/0 ≥ p). افزایش در نمره MFA به طور معنی داری در زنان ART بالاتر از زنان باردار طبیعی بود (001/0 ≥ p). نمره اضطراب بارداری در دو گروه افت پیدا کرد و تفاوت معنی داری در تغییرات نمره اضطراب بین دو گروه مشاهده نشد (84/0 = p).

دلبستگی به جنین در زنان باردار شده از طریق روش های کمک باروری در سه ماهه سوم بارداری مشابه سایر زنان بود و آن ها اضطراب بیشتری را تجربه نکردند.