مقایسه اثربخشی روش های تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش های تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب انجام شد.

پژوهش از نوع تمام آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که از بین آنان تعداد 60 نفر به صورت خوشه ای مرحله ای انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در 3 گروه روش تدریس همیاری، روش تدریس فراشناخت و کنترل گمارده شدند (هر گروه 20 نفر). دو گروه آزمایش، آموزش های مبتنی بر روش های تدریس همیاری و فراشناخت را توسط یک معلم در 10 جلسه یک ساعته به مدت 2 ماه دریافت کردند درحالی که آزمودنی های گروه کنترل آموزش های مرسوم خود را در کلاس درس دنبال کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردانی پینتریچ و دیگروت (1990) بود که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد.

نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که روش های مداخله (روش تدریس همیاری و فراشناخت) بر متغیرهای باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان موثر بودند (01/0>P). همچنین نتایج مقایسه تاثیر روش های تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان نشان داد، آموزش روش های تدریس همیاری و فراشناخت در تاثیرگذاری بر این متغیرها تفاوت معناداری نداشته اند.

 بنابر نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، می توان نتیجه گرفت روش های تدریس همیاری و فراشناخت می تواند باعث بهبود باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان دانش آموزان شود.