تاثیر سن از شیرگیری بر عملکرد پروار بره ها و صفات تولیدمثلی میش های نژاد زل
هدف از انجام این آزمایش، تعیین مناسب ترین سن از شیرگیری بره های زل بود. به این منظور تعداد 90 راس بره نر و ماده زل با میانگین وزن تولد 41/0 ± 57/2 کیلوگرم از یک گله، انتخاب و به سه گروه 30 راسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1؛ شیرگیری در سن 60 روزگی، 2؛ شیرگیری در سن 75 روزگی و 3؛ شیرگیری در سن 90 روزگی. بره ها پس از شیرگیری بلافاصله وارد برنامه پرواربندی شدند و تا سن شش ماهگی با جیره هایی مشابه از نظر پروتئین خام و انرژی قابل متابولیسم تغذیه شدند. میش های مادر هر سه گروه دو ماه پس از زایش وارد برنامه جفتگیری شده و در هنگام زایمان، اطلاعات مربوط به زایش آنها شامل وزن میش، مرده زایی و چندقلوزایی، وزن تولد و جنسیت بره ثبت گردید. نتایج نشان داد ماده خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل خوراک بره های پروار شده تحت تاثیر سن شیرگیری قرار نگرفت. بره های شیرگیری شده در سن 60 روزگی، در طول دوره پرواربندی، افزایش وزن روزانه بیشتری در مقایسه با بره های شیرگیری شده در سن75 و 90 روزگی داشتند. میزان زایش میش ها در گروه های آزمایشی 60، 75 و 90 روز شیرگیری شده به ترتیب 88، 81 و 85 درصد، زادآوری 119، 118 و 117 درصد، بره زایی 104، 96 و 100 درصد و دوقلوزایی 19، 18 و 17 درصد بود. می توان نتیجه گرفت که شیرگیری بره های زل در 60 روزگی سبب افزایش عملکرد رشد در مقایسه با شیرگیری بره ها در سنین بالاتر از آن می شود و عملکرد تولیدمثلی میش را بهبود می بخشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.