بررسی وضعیت فرسودگی شغلی در دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

فرسودگی شغلی در میان اعضای کادر درمانی به ویژه در دستیاران بالینی می تواند بر ابعاد مختلف سلامت جسمی و روانی آن ها تاثیر منفی گذاشته و باعث افت عملکرد آن ها گردد. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت فرسودگی شغلی در دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1397 انجام گرفت.

این پژوهش توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1397 بر روی 150 نفر از دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند؛ انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه فرسودگی شغلی اولدنبرگ بود. از آزمون های آماری کای دو،  تی تست و رگرسیون لجستیک  برای تحلیل داده ها استفاده شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 وارد شدند.

میانگین ابعاد خستگی، عدم تعهد و انگیزه، به ترتیب برابر با 22/ 63، 20/ 97 بود. میانگین امتیاز عدم تعهد و انگیزه در زنان به صورت معناداری بیشتر از مردان بود (0.03 =P). میانگین امتیاز فرسودگی کلی و خستگی در دستیاران سال چهارم به صورت معنادار کمتر از دستیاران سال اول بود (0.01 =P). بین میانگین امتیاز خستگی با میانگین امتیاز عدم تعهد و انگیزه (0.001 =P) همبستگی مستقیم و معنی دار وجود داشت.

ضرورت دارد که سیاست گذاری ها و راهکارهای مناسب در زمینه مقابله با استرس شغلی در دستیاران و کاهش عوامل ایجاد کننده اش از سوی معاونت آموزشی و معاونت فرهنگی دانشگاه ارایه گردد.