ارزیابی پروژه های مسکونی با استفاده از اختیار واقعی تاخیر

صنعت املاک و مستغلات در کشور با ویژگی هایی از قبیل نقدشوندگی پایین و غیرقابل بازگشت بودن سرمایه گذاری انجام شده مشخص می باشد. صنعت ساختمان، یکی از صنایع موثر در اشتغال کشور بوده و تولیدات آن (واحدهای مسکونی) وزن قابل توجهی از پرتفوی دارایی های خانوارها را به خود اختصاص می دهند. این صنعت دارای سیکل های رونق و رکود فراوان می باشد. این چرخه ها منجر می گردد تا سرمایه گذاران در زمان رکود، نسبت به تعویق شروع ساخت و ساز اقدام نمایند. مدل های متعارف ارزیابی اقتصادی پروژه ها از قبیل خالص ارزش فعلی، مبتنی بر فرض ثبات در شرایط و پیش بینی ها می باشد و انعطاف پذیری مدیران در امر تصمیم گیری را نادیده می گیرند. در این پژوهش برای رفع نواقص مدل های متعارف، از اختیار واقعی جهت سنجش پروژه های مسکونی با استفاده از دو مدل بلک-شولز و درخت دو جمله ای استفاده شده است. این روش انعطاف پذیری مدیران را در نظر گرفته و زمان بهینه سرمایه گذاری براساس مسیرهای متفاوت را ارایه خواهند کرد. نتایج پژوهش حاکی از بالابودن ارزش طرح های سرمایه گذاری در اثر تاخیر در شروع ساخت و ساز می باشد. براساس مدل زمان بهینه سرمایه گذاری معرفی شده توسط مک دونالد و سیگل، زمان بهینه برای شروع پروژه ارایه شده، 5/9 سال می باشد.