بررسی تاثیر ابعاد حکمرانی خوب بر شاخص توسعه پایدار ایران

ازآنجاکه به عقیده بسیاری از علمای اقتصاد و توسعه، حکمرانی از عوامل موثر بر توسعه اقتصادی و توسعه پایدار بوده و رعایت قواعد حکمرانی خوب زمینه و بستری مناسب برای مدیریت منابع مختلف اقتصادی به شکل کاراتر در جهت تحقق توسعه پایدار در جوامع مختلف می باشد، در مطالعه حاضر به بررسی تاثیر ابعاد حکمرانی خوب (سیاسی، اجتماعی و اقتصادی) بر شاخص توسعه پایدار در ایران در طی دوره زمانی 2018-1997 با استفاده از داده های معتبر بین المللی و با به کارگیری مدل اقتصادسنجی پرداخته شده است. با توجه به آزمون مانایی متغیرها و دارا بودن ریشه واحد، مدل یوهانسون جوسلسیوس و برای تعیین شاخص توسعه پایدار، آنالیز مولفه های اصلی (با ترکیب مولفه های توسعه پایدار شامل رشد اقتصادی، فقرزدایی و حفظ محیط زیست) مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاصله بعد از تخمین مدل های اقتصادسنجی نشان می دهد که در بین ابعاد حکمرانی مهم ترین و تاثیرگذارترین بعد حکمرانی بر شاخص توسعه پایدار ایران در دوره مذکور حکمرانی اجتماعی می باشد. در مجموع حکمرانی خوب به میزان 39/1 درصد بر شاخص توسعه پایدار تاثیر مثبت داشته است. تاثیر متغیرهای مربوط به حکمرانی بر شاخص توسعه پایدار معنادار و مطابق با نظریه های اقتصادی می باشد.