سنجش احساس امنیت زنان در فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: پارک های شهر نورآباد دلفان)

آگاهی از وضعیت احساس امنیت ساکنان یک اجتماع نقش موثری در شناخت چالش ها و راهکارهای توسعه یک جامعه داشته و در جهت تقویت زیرساخت های آن عمل می نماید. لذا پژوهش حاضر درصدد است تا وضعیت احساس امنیت زنان را در پارک های شهر نورآباد دلفان مورد بررسی قرار دهد. در همین راستا پنج فرضیه  پیشنهاد و تاثیر متغیرهای زمینه ای(سن و تحصیلات)، رضایتمندی از خدمات، کاربری های اطراف پارک، نهادهای کنترل و نظارت و ویژگی های کالبدی داخل پارک مورد بررسی قرار گرفتند. این پژوهش از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری آن کلیه زنان بالای 15 سال مراجعه کننده به پارک های شهر نورآباد دلفان می باشد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه بوده و حجم نمونه  با توجه به در دسترس نبودن کل جامعه آماری، به طور تقریبی 200 نفر تعیین گردید. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه ها، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد، که مقدار آلفای آن 76/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی و بوسیله نرم افزار Spss انجام گردید. در بخش توصیفی جداول فراوانی و در بخش آمار استنباطی با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره  فرضیه های موجود در تحقیق بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داده است که: بین متغیرهای سن، نهادهای کنترل و نظارت، رضایتمندی از خدمات موجود در پارک، ویژگی های کالبدی داخل پارک و کاربری های اطراف پارک با میزان احساس امنیت زنان رابطه معنادار وجود دارد و بین تحصیلات با میزان احساس امنیت زنان رابطه معناداری در سطح 95 درصد اطمینان وجود ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نیز نشان می دهد که در مجموع؛ متغیرهای مستقل تحقیق حدود 56 درصد از متغیر وابسته(احساس امنیت زنان) را تبیین می کنند.