شعر بومگرای نیما یوشیج و ویلیام باتلر ییتش در مبارزه با استعمار

این جستار بر آن است که از آثار بومگرای نیما و ییتس در چارچوب نظری مطالعات پسااستعماری خوانشی به دست دهد. در مطالعات پسااستعمار، نویسنده و هنرمند بومگرا به کسی گفته می شود که از آداب، رسوم و هنر بومی سرزمین خود برای روایتگری و شعرسرایی بهره گیرد. نویسنده و هنرمند بومگرا به ریشه های فرهنگی بومی خود بازمی گردد و از تقلید فرهنگ غربی پرهیز می کند. ادوارد سعید مفهوم نویسنده بومگرا را فراتر از این تعریف می برد و او را اندیشمندی می داند که نه تنها از فرهنگ و هنر بومی خود استفاده می کند، بلکه ساختارها و اسلوب فرهنگ غربی را نیز به کار می برد تا به بیان اندیشه ها و احساس های سرزمین خود بپردازد. ییتس، شاعر ایرلندی، نمونه این تعریف است که از یافته های سنت و فرهنگ انگلیسی برای بیان مفاهیم و بازیابی فرهنگ ایرلندی وام می گیرد. نویسندگان قصد دارند تا با به کارگیری تعریف ادوارد سعید، نیما یوشیج را به عنوان شاعری بومگرا معرفی کنند که به یاری شعر آزاد غربی، پایه گذار فرهنگ شعری نو در ایران می شود.