تحلیل آسیب شناسانه رفتار زیست محیطی شهروندان اردبیل با تاکید بر زباله پراکنی در دوران پاندومی کووید 19

با توجه به اینکه مشکلات زیستمحیطی روزبه روز در حال افزایش است، حفظ محیطزیست نیازمند رفتار زیستمحیطی مناسب میباشد. در این میان زباله پراکنی و تجمع زباله در طبیعت و محیط، به عنوان یک مساله زیست محیطی و انسانی کاملا شناخته شده است که علاوه بر مسایل زیبایی شناختی محیط، تهدیدی برای بهداشت و سلامتی روحی، روانی و جسمی شهروندان است. علی رغم تاثیرات مثبت شیوع ویروس کووید-19 در محیط زیست، تاثیرات منفی نیز بر محیط زیست داشته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل آسیب شناسانه رفتار زیست محیطی شهروندان در منطقه 3 شهر اردبیل با تاکید بر زباله پراکنی در دوران پاندومی کووید-19 و با در نظر گرفتن 4 معیار (فقدان امکانات، محیط کثیف، گمنامی و عادت به زباله پراکنی) صورت گرفت.

در این مطالعه توصیفی تحلیلی و پیمایشی، جهت سنجش رفتارهای زیست محیطی شهروندان محلات مورد مطالعه، شاخص های مرتبط زباله پراکنی با استفاده از روش آنتروپی وزن دهی و محلات هدف با بهره گیری از روش های تصمیم گیری رتبه بندی و برای دست یابی به اولویت بندی نهایی از روش ادغامی کپ لند استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری25  SPSS، و اکسل جهت برآورد میانگین پاسخ های پرسشنامه انجام شد.

بر اساس یافته های حاصل از روش های مختلف تصمیم گیری، محله ملایوسف و ملاباشی با کمترین امتیاز در نامطلوب ترین وضعیت و رتبه نخست به لحاظ زباله پراکنی قرار داشتند و محله رضوان با کسب بیشترین امتیاز در رتبه آخر و دارای بهترین وضعیت بود.

از آنجایی که بسیاری از شهروندان فقدان یا ضعف خدمات مربوط به دفع زباله را یکی از دلایل مهم رفتار زباله پراکنی دانسته اند، از این رو فراهم نمودن زیرساخت های بهداشتی- مراقبتی و آموزشی در سطح شهر بسیار حایز اهمیت می باشد تا بتوان افراد جامعه را به رفتارهای زیست محیطی مسیولانه تشویق نمود.