چگونگی وضعیت ترابری و نگه داشت شاخص آلودگی اشرشیاکولی با سطوح شوری مختلف در ستون اشباع

اشرشیاکولی معمول ترین کلیفرم روده ای کود گاوی است که به عنوان شاخص آلودگی آب های زیرزمینی مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف مطالعه ترابری ترجیحی و نگه داشت باکتری اشرشیاکولی به عنوان یک باکتری شاخص آلودگی در شرایط استفاده از آب شور انجام گرفته است.

مطالعات آزمایشگاهی در سیستم جریان ترجیحی با ماکروپورهای مصنوعی با قطر و تیمار شوری مختلف تحت جریان اشباع در سال 1395 انجام یافت. در بررسی اثر سطوح مختلف شوری آب از بیو ردیاب اشرشیاکولی و کلراید استفاده شد. نمونه های پساب به طور مداوم در طول آزمایش انتقال در فواصل زمانی مشخص جمع آوری شدند. در پایان آزمایش از سه عمق نمونه خاک از هر ستون در دو منطقه ماکروپور و ماتریکس برداشت شد. سپس غلظت های باکتری و کلراید آنالیز شدند.

بیشترین غلظت اشرشیاکولی در زهاب جمع آوری شده مربوط به کمترین شوری 1 دسی زیمنس بر متر و حداقل مقدار آن در شوری 4 دسی زیمنس بر متر مشاهده گردید. در عمق 5 سانتی متر میزان نگه داشت باکتری حداکثر و برابر باCFUL-1  105× 3/1 بود.

نتایج نشان داد که بیشتر باکتری های پالایش شده در لایه های سطحی خاک نگه داشته شدند و با افزایش عمق خاک میزان آلاینده عبوری از خاک کمتر شد، به طوری که به ازای هر 5 سانتی متر افزایش عمق، 10% میزان نگه داشت آن کاهش پیدا کرد. هم چنین بالا بودن غلظت باکتری خروجی از ستون های خاک تیمار شده با شوری زیاد به علت نقش املاحی مانند نمک در انتقال باکتری است. بنابراین، شوری آب می تواند نقش مهمی در کاهش آلودگی منابع آب زیرزمینی داشته باشد.