اثربخشی ایماگوتراپی بر کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه

طرحواره های ناسازگار اولیه می تواند افراد را با آسیب های مختلف روان شناختی، اجتماعی، ارتباطی، هیجانی و زناشویی مواجه سازد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ایماگوتراپی بر کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه انجام گرفت.

 پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارضات زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 40 زن با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 20 زن). گروه آزمایش ایماگوتراپی را طی دو ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. در گروه آزمایش 5 نفر و در گروه گواه 3 نفر ریزش وجود داشت. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کمال گرایی، مقیاس نگرش های ناکارآمد، پرسشنامه تعارض زناشویی و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 نتایج نشان داد که ایماگوتراپی بر کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه تاثیر معنادار دارد (p<0/001). این اثر در دوره پیگیری نیز پایدار بود.

بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که که ایماگوتراپی با تمرکز بر بررسی زخم ها و جراحات دوران کودکی، تبادل کنترلی و یکپارچگی خویشتن، می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه قلمداد شود.