اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی و شناخت درمانی بر ناگویی خلقی و دلزدگی زناشویی، مطالعه موردی: زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر مشهد، ایران.

با توجه به افزایش روزافزون خیانت و تعارضات زناشویی در دنیای معاصر،  به نظر می رسد که جهت پیشگیری از طلاق و بهبود روابط زوجین  استفاده از ابزار و برخی مداخلات ضروری می باشد. لذا، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و شناخت درمانی گروهی (CT) بر ناگویی خلقی و دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر مشهد صورت گرفت.

طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی می باشد که در سال 1398 برروی 30 نفر از زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی شهر مشهد در سه گروه ACT  (n=10) و  CT (n=10)،کنترل (n=10) انجام گردید. گروه های مداخله تحت 12 جلسه گروهی ACT  و CT به هر جلسه به مدت 90 دقیقه و هفته ای یکبار قرار گرفتند. داده ها توسط مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و دلزدگی زناشویی پاینز در طی دو مرحله قبل از مداخله و پس از مداخله جمع آوری و با استفاده از آزمون مانکوا و نرم افزار SPSS 22مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد میانگین نمره دلزدگی زناشویی در گروه ACT در مقایسه با گروه CT  و میانگین نمره ناگویی خلقی در گروه CT  در مقایسه با گروه ACT  به طور معناداری کاهش یافته است (P<0.05).

اگرچه هر دو روش ACT و CT بر ناگویی خلقی و دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی موثر بودند ولی تاثیر ACT بر دلزدگی زناشویی و تاثیر CT برناگویی خلقی بیشتر بود.