ارائه الگو ساختاری جرات ورزی بر اساس مسئولیت پذیری، اضطراب اجتماعی با میانجی گری خود ناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان

جریت‌ورزی در دهه‌های اخیر موضوع پژوهش‌های نظری و بالینی بسیاری بوده است .طبق پژوهش‌های انجام شده عوامل شخصیتی متعددی بر جریت‌ورزی افراد تاثیر‌گذار است. هدف از پژوهش حاضر ارایه‌ الگو پیش‌بینی جریت‌ورزی بر اساس مسئولیت‌پذیری، اضطراب اجتماعی با میانجی‌گری خودناتوان‌سازی در دانش‌آموزان است.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، همبستگی با رویکرد الگو ساختاری است. جامعه آماری پژوهش کلیه‌ دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. تعداد افراد نمونه جمعا 537 دانش‌آموز بود که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی جریت‌ورزی گمبریل و ریچی (1975) با پایایی88/0، مقیاس پرسش‌نامه خودناتوان‌سازی جونز و رودوالت (2005) با پایایی 69/0، پرسش‌نامه مسئولیت‌پذیری نعمتی (1387) با پایایی 92/. و مقیاس اضطراب اجتماعی پاکلک (1991) با پایایی 89/. بودند. داده‌های گردآوری شده با روش الگوسازی معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS تحلیل شدند.

نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که الگو پیش بینی جریت‌ورزی بر اساس مسئولیت‌پذیری و اضطراب اجتماعی با میانجی‌گری خودناتوان‌سازی براساس داده‌های تجربی از برازش مطلوبی برخوردار است. همچنین اثر غیر مستقیم مسئولیت‌پذیری، اضطراب اجتماعی بر جریت‌ورزی دانش‌آموزان با 95 درصد اطمینان مورد تایید قرارگرفت.

با توجه به اینکه جریت‌ورزی پایین سهم قابل توجهیدر ایجاد و تداوم مشکلات تحصیلی دارد، یافته‌های پژوهش تلویحات مهمی برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت و خدمات بهداشت روانی و خانواده‌ها دارد.