سازمان های بین المللی و دموکراتیزاسیون: مطالعه موردی افغانستان

در رویکرد دموکراتیزاسیون ریشه جنگ و ناامنی در نظام بین الملل، فقدان دموکراسی است. لذا دموکراتیزاسیون دولت ها به یک روند مهم در جهان پساجنگ سرد تبدیل شده است. این مهم گاه در شکل پروسه و گاه در شکل پروژه توسط سازمان های بین المللی که دارای مشروعیت و مقبولیت جهان شمولی هستند، در حال انجام است. هدف این تحقیق بررسی نقش سازمان های بین المللی بر دموکراتیزاسیون دولت هایی است که در وضعیت غیر دموکراتیک قرار دارند. از این رو در این مقاله با تمرکز بر نقش سازمان ملل متحد به عنوان یکی از تاثیرگذارترین سازمان های بین المللی دولتی، این سوال مطرح می گردد که سازمان های بین المللی، به ویژه سازمان ملل متحد چگونه در دموکراتیزه کردن دولت ها نقش دارند؟ فرضیه مقاله که به شیوه توصیفی-تحلیلی بررسی شده آن است که «سازمان ملل متحد از طریق نهادهای اصلی خود نظیر شورای امنیت، مجمع عمومی و دبیرکل با پیاده سازی و اجرای اقدامات حقوقی، سیاسی (یا دیپلماتیک) و نهادسازی در جهت تسریع اقتدار زدایی و تثبیت دموکراسی در کشورهای غیردموکراتیک نقش فعالی را ایفا کرده است». یافته های مقاله نشان می دهد که سطوح بالای استقلال و مشروعیت سازمان های بین المللی نظیر سازمان ملل امر دموکراتیزه کردن دولت های غیردموکراتیک را امکان پذیر ساخته است. نمونه افغانستان برای روشن تر شدن این تعامل بررسی خواهد شد.