تحلیل اثر سرمایه اجتماعی بر توسعه پایدار زیست محیطی شهر مرزی بوشهر

یکی از مسایل عمده شهر مرزی بوشهر، مسئله محیط زیست و تخریب آن توسط ساکنین و گردشگران است. لذا مقاله به تحلیل اثرات سرمایه اجتماعی و شاخص های آن بر توسعه پایدار زیست محیطی می پردازد. روش تحقیق، پیمایشی بوده و جامعه آماری جوانان 18 تا 39 ساله شهر مرزی بوشهراست. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای است و حجم نمونه 384 نفر می باشد. پرسشنامه محقق ساخته، دارای اعتبار صوری بوده و ضریب کرونباخ پایداری زیست محیطی 773/0 و سرمایه اجتماعی 892/0 است که از پایایی لازم برخوردارند. یافته ها نشان داد میانگین پایداری زیست محیطی نسبتا بالا بوده است. پایداری زیست محیطی در بین 9/32 درصد از جوانان در حد کم، 4/29 درصد متوسط و 7/37 درصد در حد زیاد بوده است. بین سرمایه اجتماعی و پایداری زیست محیطی رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد. ضریب همبستگی پیرسون بین برابر با 237/0 است. پایداری زیست محیطی دارای سه بعد بوده که رابطه آن ها با سرمایه اجتماعی مثبت و معنادار می باشد. سرمایه اجتماعی با بعد حفاظت از محیط زیست بالاترین (282/0) و بعد نحوه بازیافت کمترین همبستگی (155/0) را دارد. پس هر چه سرمایه اجتماعی بیشتر شود، میزان پایداری زیست محیطی افزایش می یابد و برعکس هر چه سرمایه اجتماعی کمتر شود، میزان پایداری زیست محیطی کاهش می یابد. ابعاد سرمایه اجتماعی، حدود 1/14 درصد از واریانس پایداری زیست محیطی را تبیین می کنند. بالاترین تاثیر مستقیم را به ترتیب انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی و بالاترین تاثیر غیرمستقیم را مشارکت اجتماعی و بالاترین تاثیر کل را نیز انسجام اجتماعی بر روی میزان پایداری زیست محیطی دارند. بالا بردن میزان سرمایه اجتماعی و ابعاد و مولفه های آن در پایداری زیست محیطی و نگرش افراد نسبت به محیط زیست شهری و توسعه زیست محیطی شهر مرزی بوشهر اثرگذار می باشد.