سنجش و تحلیل راهبردهای توسعه شهری با رویکرد توسعه پایدار با استفاده از منطق فازی (نمونه موردی: بندر بوشهر)

شهر، به‏ عنوان یک سیستم چندبعدی و پویا، همواره با چالش‏های پیچیده و گسترده‏ای روبه‏روست. این پیچیدگی‏ها سبب شده که برنامه‏ریزان به دنبال رویکردهای نوین در برنامه‏ریزی شهری باشند. از جمله این رویکردهای نوین، برنامه‏ریزی راهبردی شهری است. بندر بوشهر با توجه به رشد روزافزون جمعیت در سال‏های اخیر و افزایش رو به تزاید مسایل و مشکلات شهری در ابعاد گوناگون (کالبدی، اقتصادی، و فرهنگی)، با محدودیت‏های متعددی مواجه بوده است. همین امر لزوم اتخاذ رویکردهای نوین جهت برنامه ‏ریزی آینده‏ نگرانه برای این شهر را آشکار می‏‏کند. هدف نگارندگان از این پژوهش آن است که با استفاده از وزن‏دهی به شاخص‏های راهبردی توسعه بوشهر توسط متخصصان برنامه‏‏ریزی شهری و با رویکرد برنامه‏ریزی راهبردی به اولویت‏بندی پیشران‏های توسعه دست یابند. برای این هدف، از روش توصیفی- تحلیلی و همچنین روش پیمایشی (پرسش‏نامه) در قالب راهبرد‏‏های توسعه شهری استفاده شد که از نظر هدف کاربردی محسوب می‏شود. جامعه نمونه این پژوهش را سی نفر از کارشناسان حوزه برنامه ‏ریزی شهری تشکیل می ‏دهند. برای وزن‏دهی به راهبرد‏‏ها از اکسل و سیستم فازی استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می ‏دهد که در دو منطقه شهر بوشهر اولویت ‏بندی راهبرد‏‏های توسعه یکسان است و راهبرد‏‏های سامان‏دهی کالبدی- فضایی، دسترسی پایدار شهری، تقویت اقتصاد شهری، حکمروایی خوب شهری، زیست ‏پذیری شهری، و محیط زیست شهری به‏ ترتیب اولویت‏ های پیشران‏ های توسعه پایدار شهر بوشهر محسوب می ‏‏شوند. البته، در اولویت‏ بندی شاخص ‏های فرعی در دو منطقه اندکی تفاوت وجود دارد. با توجه به نحوه اولویت‏ بندی پیشران‏ های کلیدی، ابعاد کالبدی و اقتصادی در اولویت برنامه‏ ریزی ‏اند و مسایل زیست‏ محیطی رتبه ‏های پایین ‏تری را به خود اختصاص داده‏ اند.