اثربخشی برنامه آموزشی خودکنترلی بر کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان

اعتیاد به مواد معضلی فردی و اجتماعی است که با تبعات منفی بسیاری همراه است و نوجوانی دوره ای پرخطر برای گرایش به اعتیاد است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی خودکنترلی بر کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان انجام شد.

طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه مشغول به تحصیل در مدارس شهرستان نقده در سال تحصیلی 98-1397 بودند. به شیوه نمونه گیری هدفمند، تعداد 60 نفر از دانش آموزان که نمرات بالا در مقیاس گرایش به اعتیاد داشتند، انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 30 نفر). گروه آزمایش تحت 10 جلسه هفتگی 90 دقیقه ای آموزش خود کنترلی قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از مقیاس گرایش به اعتیاد (Addiction tendency scale).

نمرات میانگین تعدیل شده میزان آمادگی به اعتیاد پس از اجرای آموزش خودکنترلی در افراد گروه مداخله (52/36) پایین تر از میزان آمادگی به اعتیاد در افراد گروه کنترل (71/78) می باشد. بنابراین برنامه آموزشی خودکنترلی بر کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان اثربخش بود (05/0>P).

برنامه آموزشی خودکنترلی می تواند مداخله ای موثر در در کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان باشد.