اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر درد مزمن، تاب آوری و خودمراقبتی بیماران مبتلا به انسداد عروق کرونر

تحقیقات نشان می دهد بیماری عروق کرونر قلب، از علت های اصلی مرگ و ناتوانی در دنیاست که کارآمدی مفید افراد را کاهش می دهد. با توجه به پیشینه، عوامل روان شناختی می تواند بسیاری از وجوه زندگی و ارتباطات بیماران را دگرگون سازد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر کاهش درد مزمن، تاب آوری و خودمراقبتی بیماران مبتلا به انسداد عروق کرونر بود.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه ی زنان مبتلا به انسداد عروق کرونر بود که در نیمه اول سال 1399 به بیمارستان قلب تبریز مراجعه کرده بودند که پس از انجام مصاحبه بالینی، زنان دارای ملاک های ورود به پژوهش انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس درد مزمن ون کورف و همکاران، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون و مقیاس خودمراقبتی ریگل و همکاران استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم افزار SPSS.21 انجام گرفت.

نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر درد مزمن، تاب آوری و خودمراقبتی بیماران مبتلا به انسداد عروق کرونری تاثیر دارد (001/0>P). درواقع آموزش تنظیم هیجان باعث کاهش درد مزمن و بهبود تاب آوری و خودمراقبتی در بیماران می شود.

توجه به تنظیم هیجان می تواند در کاهش مشکلات روان شناختی بیماران مبتلا به انسداد عروق کرونری نقش داشته باشد.