اثربخشی آموزش تکالیف شنیداری بر بهبود توجه شنیداری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش تکالیف شنیداری بر بهبود توجه شنیداری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری خاص بود. 

روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان 8 تا 10 سال مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری خاص در منطقه 4 تهران در سال تحصیلی 98-99 بود که از این جامعه آماری، تعداد 30 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار یکپارچه عملکرد دیداری و شنیداری سندفورد و ترنر (1994)، پرسشنامه مشکلات یادگیری ویلکات و همکاران (2011) و پرسشنامه کانرز فرم معلمان (1998) جمع آوری شد. گروه آزمایش، تکالیف شنیداری را طی 20 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای دریافت کردند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار spss نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که آموزش تکالیف شنیداری تاثیر معناداری بر توجه کلی شنیداری، توجه متمرکز شنیداری، توجه انتخابی شنیداری داشته است (0/05>P)، اما بر توجه پایدار شنیداری، توجه تقسیم شده شنیداری و توجه متناوب شنیداری تاثیر معناداری نداشت (0/05<P).

آموزش تکالیف شنیداری می تواند روش موثری برای بهبود توجه کلی شنیداری، توجه متمرکز شنیداری، توجه انتخابی شنیداری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری خاص باشد. از این رو درمانگران و مربیان می توانند علاوه بر روش های قبلی، برای توانبخشی توجه دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، از بسته تدوین شده حاضر استفاده نمایند.