بررسی توسعه کالبدی شهر خرم آباد با تاکید بر شاخص های توسعه درونی شهر

در توسعه درون زا هدف تنها توسعه شهر از درون نیست، بلکه کیفیت قرارگیری کاربری های مختلف و ترکیب آنها در کنار یکدیگر هم مدنظر برنامه ریزان است. در این راستا، پژوهش حاضر، ویژگی های توسعه فیزیکی شهر خرم آباد را به لحاظ کیفیت توسعه فیزیکی شهر از درون از طریق شاخص هایی نظیر شاخص سازگاری و ناسازگاری کاربری ها و شاخص اختلاط کاربری ها و نیز شاخص های کمی تعیین کننده توسعه درونی شهر، نظیر؛ تغییرات تراکم جمعیت، نسبت رشد مساحت به جمعیت شهر، تعداد پروانه های صادره و کیفیت و قدمت ابنیه در بافت فرسوده مورد بررسی قرار داده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که از طریق مطالعات کتابخانه ای (اسنادی) و میدانی انجام گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که، علارقم اینکه شهر خرم آباد از پتانسیل های توسعه درونی برخوردار بوده است؛ اما نظیر سایر شهرهای کشورمان طی دهه های اخیر رشد افقی پراکنده-ای را به سمت بیرون خود تجربه کرده است. بررسی شاخص های مختلف نشان داد که، این شهر در توسعه کالبدی-فضایی خود از سیاست توسعه درونی شهر پیروی نکرده است. بعلاوه در توسعه درونی شهر هم به موضوع سازگاری و ناسازگاری کاربری های همجوار و نیز اختلاط کاربری های مختلف در بافت های شهری کمتر توجه شده است. با توجه به ظرفیت های توسعه ای موجود در بافت های فرسوده شهر خرم آباد، هدایت ساخت و سازها به سمت این بافت ها، با اجرای سیاست های تشویقی، و نیز افزایش تراکم ساختمانی، بهترین گزینه برای جلوگیری از رشد افقی بی رویه این شهر به سمت پیرامون خود و کاهش هزینه ها و مسایل توسعه شهری است.