تلفیق تکنیک های فائو-56 و سنجش از دور به منظور برآورد تبخیر و تعرق واقعی در منطقه نیمه خشک استان

پهنه بندی مکانی مقادیر تبخیر و تعرق (ET) به طور غیرمستقیم برای مدیریت و احیاء مراتع دارای اهمیت فراوان می باشد. نقشه تبحیر و تعرق می تواند نشانگر تغییرات مکانی نیاز آبی گیاهان باشد. در روش های پهنه بندی تبخیر و تعرق استفاده از داده های سنجش از دور به دلیل پوشش مکانی و زمانی و هم چنین استفاده بهینه از زمان و هزینه، گزینه مناسبی برای اندازه گیری های گسترده تبخیر و تعرق می باشد و در بین روش های متداول در این زمینه، مدل فایو-56  می باشد. لذا، هدف مطالعه حاضر برآورد توزیع مکانی مقدار ET با استفاده هم زمان از تکنیک های مدل فایو-56 و سنجش از دوری در غرب استان اصفهان می باشد. برای محاسبه ET شاخص گیاهی تفاضلی نرمال شده (NDVI) و دمای سطح زمین از تصویر زمین مرجع شده ماهواره لندست TM مربوط به 11 خرداد 1388 استفاده شد و تبخیر و تعرق گیاه مرجع (ET0) نیز با استفاده از معادله فایو-56 به دست آمد. سپس فاکتورهای ضریب محصول (Kc)، تبخیر و تعرق محصول(Kcb)  و تبخیر و تعرق خاک (Ke) با استفاده از تصاویر NDVI محاسبه شد. نتایج نشان داد که اراضی کشاورزی با 9/6 میلی متر در روز و اراضی بایر با 120/0 میلی متر در روز بیش ترین و کم ترین مقدار تبخیر و تعرق را در منطقه دارند. همبستگی بالای نقشه ET با نقشه های شناخته شده سنجش از دوری مثل NDVI (بیش از 99 درصد) و دمای سطحی (بیش از 92 درصد)، بیان می دارد که پهنه بندی ET در سطح منطقه با صحت بالا انجام شده است، بنابراین، می توان گفت که این روش می تواند مکمل ارزشمندی برای روش های میدانی در تعیین نیاز آبی گیاهان و اهداف احیایی باشد.