پرسشنامه اختصاصی در ارزیابی چالش فرسودگی شغلی پرستاران

فرسودگی شغلی در پرستاری یک نگرانی جهانی و ناشی از مواجه مکرر و شبانه روزی با   موقعیت های استرس زا است. این مطالعه با هدف تعیین جایگاه پرسشنامه اختصاصی درارزیابی چالش فرسودگی شغلی پرستاران انجام شد.

مطالعه حاضر، مقطعی با رویکرد توصیفی - تحلیلی بود که  در سال 1397  در 637 نفر از پرستاران  انجام شد. برای جمع اوری داده ها از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه اختصاصی فرسودگی شغلی پرستاران بود.  به وسیله SPSS نسخه 16فراوانی، میانگین و انحراف معیار و هم چنین پس از اثبات عدم نرمالیتی با آزمون های استنباطی نظیر آزمون من ویتنی، کروسکال والیس داده ها تحلیل شد.

در مطالعه حاضر اکثر پرستاران (4/85 درصد) زن بودند. میانگین دامنه سنی و سابقه کار پرستاران به ترتیب  07/7 ± 29/33 و 46/7 ± 14/8 بود، میانگین فرسودگی شغلی پرستاران 20/18±60/123  بود. بیشترین میانگین به حیطه های پیامدها 01/10 ± 74/40 و پیش آیندهای سازمانی 36/4  ± 76/32 و کمترین آن به سرسختی شخصیت 74/2 ± 08/21 اختصاص داشت. از بین عوامل جمعیت شناختی، بین متغیرهای وضعیت تاهل، استخدام، تعداد فرزندان و شیفت کاری با فرسودگی تفاوت معنی دار اماری وجود داشت (05/0 <p).

یافته های این مطالعه نشان داد که  میانگین فرسودگی شغلی پرستاران  در مجموع در حد متوسط بود و بیشترین  زیر مقیاس های دخیل در فرسودگی در زیر مقیاس پیامدها و پیش ایند های سازمانی مشاهده شد. لذا ضروری است که مدیران پرستاری بتوانند با  شناخت عوامل  فرسودگی با  طرح برنامه ها و کارگاه های مرتبط نسبت به کاهش و حذف عوامل فرسودگی و حفظ امنیت و سلامتی جسمی و روانی پرستاران بکوشند.