مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات متمرکز با و بدون بازخورد بر درد، ناتوانی و کینماتیک کتف در افراد مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات متمرکز کتف (SFTS) با و بدون بازخورد(SFT)  بر درد، ناتوانی و کینماتیک کتف در افراد مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه (SIS) است.

این مطالعه مقطعی بر روی 36 نفر زن فعال با میانگین سن 3/6±37 سال، به صورت تصادفی در سه گروه تمرینات متمرینات متمرکز با بازخورد (12=n) و تمرینات متمرکز بدون بازخورد (12=n) و گروه کنترل (12=n) گماشته شدند. نتایج اولیه، شاخص درد توسط مقیاس بصری درد (VAS)، ارزیابی شد. نتایج ثانویه، عملکرد و کینماتیک کتف به ترتیب توسط پرسشنامه (DASH) و ضبط حرکت سه بعدی (3-D) ارزیابی شد. نتایج قبل و بعد از هشت هفته مداخلات اندازه گیری شد.

نتایج آزمون های تعقیبی تفاوت معنی داری بین گروه ها بعد از هشت هفته مداخلات درمانی را نشان داد. برای درد، تفاوت های قابل توجهی بین گروه تمرینات متمرکز بر کتف با بازخورد و بدون بازخورد (04/0=P ; (1/0- تا 4/0-)3/0 =(95%CI) ES، بین گروه تمرینات متمرکز با بازخورد و کنترل (01/0=P ; (9/1 تا 7/0) 3/1 =(95%CI) ESوجود داشت. برای DASH تفاوت های قابل توجهی بین گروه تمرینات متمرکز با بازخورد و بدون بازخورد (03/0=P ; (4/2 تا 1/1)8/1 =(95% ES(CI، گروه تمرینات متمرکز با بازخورد و کنترل (01/0=P ; (4/5 تا 3/3)4/4 =(95%CI) ES، گروه تمرینات متمرکز بدون بازخورد و کنترل (01/0=P ; (4/3 تا 8/1)6/2 =(95%CI) ESبدست آمد. برای چرخش داخلی کتف (صفحات ساژیتال یا اسکپولار)، چرخش کتف به سمت بالا و تیلت کتف، هیچ تفاوتی بین گروه تمرینات متمرکز با و بدون بازخورد وجود نداشت.

بر اساس نتایج این مطالعه، برنامه توانبخشی تمرینات متمرکز با بازخورد کلامی باعث کاهش درد، و بهبود عملکرد و کینماتیک کتف در بیماران مبتلا با سندرم گیرافتادگی کتف شد. افزودن بازخورد به تمرین درمانی می تواند از نظر بالینی نتایج را در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه را افزایش دهد.