نیازسنجی مهارت های ارتباطی زنان پلیس و اولویت بندی آنها

برقراری ارتباط صحیح یکی از مهم ترین اهداف سازمان هاست و امری مهم در توسعه، کارآمدی و اثربخشی آن ها محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف نیازسنجی و اولویت بندی مهارت های ارتباطی موردنیاز زنان پلیس انجام شده است.

رویکرد پژوهش استدلال استقرایی با فلسفه ای تجربی است و ازنظر هدف کاربردی ، نوع داده های پژوهش آمیخته است .ابزار گردآوری پژوهش در بخش کیفی 22 مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی 175 پرسشنامه محقق ساخته بر مبنای یافته های کیفی می باشد. جامعه هدف در بخش کیفی شامل خبرگان، کارشناسان و اساتید دانشگاهی آشنا با حوزه فعالیت زنان پلیس و مباحث مهارت های ارتباطی بوده است و در بخش کمی نیز زنان پلیس شاغل در فا تب در دو یگان کوپ ها و ساختمان یگان پیشگیری بوده است که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه مشخص شد. برای تجزیه وتحلیل یافته از میانگین، درصد، تعیین بار عاملی، خی دو و فریدمن استفاده شد.

حاصل کدگذاری و مقوله بندی یافته های بخش کیفی شناسایی 28 نیاز مهارت ارتباط پلیس در سه بعد بین فردی، درون فردی و سازمانی بود.

نتایج بخش کمی که به منظور اولویت بندی و تایید نتایج بخش کیفی انجام شده بود نشان داد، از بین نیازهای بین فردی نیاز به «احترام به حریم شخصی» اولویت اول و در بعد درون فردی نیاز به «کنترل خشم» و در بین نیازهای سازمانی نیاز به «انجام وظیفه و مسئولیت پذیری» در اولویت اول قرار دارند