مقایسه باور داشتن به استحقاق درد و تنبیه و دسترسی به تداعی های ذهنی مرتبط با خودجرحی در دانش آموزان دارای سابقه ی خودجرحی بدون قصد خودکشی و دانش آموزان عادی

خودجرحی بدون قصد خودکشی، آسیبی مستقیم و عمدی به بافتی از بدن، بدون قصد مرگ تعریف شده است. این رفتار می تواند پیامدهای منفی جسمانی، روان شناختی، و اجتماعی برای فرد ایجاد نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای باور داشتن به استحقاق درد و تنبیه و دسترسی به تداعی های ذهنی مرتبط با خودجرحی در دانش آموزان دارای سابقه ی خودجرحی بدون قصد خودکشی و دانش آموزان عادی انجام شد.

نمونه پژوهش شامل 223 نفر از دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقطع دبیرستان در مدارس دولتی استان تهران بود که 63 دانش آموز را افراد مبتلا به رفتارهای خودجرحی و 160 دانش آموز دیگر را افراد عادی تشکیل می دادند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند که افراد در دسترس بودند انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه آسیب به خود عمدی، مقیاس حالت های تنبیهی و آزمون تداعی های ضمنی با خودجرحی، گردآوری شد.

نتایج نشان داد که بین دو گروه در میانگین متغیر باور به استحقاق درد و تنبیه تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p)، اما در متغیر تداعی های ذهنی مرتبط با خودجرحی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد.

 براساس نتایج پژوهش، میانگین نمره ی خود تنبیهی و باور به استحقاق درد و تنبیه در افراد خودجرح به طور معنی داری بیشتر از افراد غیرخودجرح است و می تواند رهنمود جدیدی برای طراحی برنامه های پیشگیری و درمانی رفتار خودآسیب رسان فراهم کند.