تاثیر مدیریت آبیاری، کمپوست زباله شهری و کود نیتروژن بر عملکرد و برخی صفات مورفوفیزیولوژیک بادام زمینی (.Arachis hypogaea L)

به منظور بررسی تاثیر کمپوست زباله شهری و کود نیتروژن بر عملکرد و برخی صفات مورفوفیزیولوژیک بادام زمینی در دو شرایط آبیاری و بدون آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های 1397 و 1398 انجام شد. کرت اصلی شامل آبیاری در دو سطح فاریاب و بدون آبیاری، تیمار کمپوست در دو سطح عدم مصرف (C1) و مصرف پنج تن در هکتار (C2) به عنوان کرت فرعی و کود نیتروژن (در چهار سطح صفر، 20، 40 و 60 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) به عنوان کرت فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که کاربرد پنج تن کمپوست در هکتار بر طول غلاف، کلروفیل b و کاروتنوییدها به ترتیب سبب افزایش معنی دار 9/65، 10/3 و 16/1 درصدی گردید. بیشترین طول غلاف و عملکرد دانه در تیمارهای اعمال آبیاری و کاربرد 40 و 60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده گردید و اعمال کمپوست توام با 60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار سبب افزایش معنی دار عملکرد دانه شد. با افزایش مصرف نیتروژن، میزان کلروفیل های a و b و قرایت کلروفیل متر به طور معنی داری افزایش یافت و بیشترین مقدار این صفات با کاربرد 60 و 40 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. در شرایط عدم آبیاری و عدم کاربرد نیتروژن، در سال دوم نسبت به سال اول، عملکرد دانه به میزان 21 درصد بیشتر بود. به نظر می رسد که کاربرد 40 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به همراه پنج تن در هکتار کمپوست زباله شهری در زراعت بادام زمینی می تواند در بهبود صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه آن، خصوصا در شرایط بدون آبیاری موثر باشد.