نقش جایگاه ارتش در شکل گیری ائتلاف نیرو های سیاسی در انقلاب اسلامی

این پژوهش تلاش می کند؛ تا به این پرسش بپردازد؛ چرا نیروهای سیاسی میانه رو با نیروهای سیاسی انقلابی در فرایند انقلاب اسلامی ایتلاف کردند؟ پژوهشگران در بررسی این مسئله به عواملی مانند «عصیان یکپارچه جامعه علیه دولت»، «ایتلاف طبقاتی»، «ضعف نهادهای سیاسی و دولتی» و «جذابیت گفتمان رهبر انقلاب» اشاره کرده اند. در این پژوهش، مولفان در چارچوب نظریه ریچارد اسنایدر و با کمک روش توصیفی _ تحلیلی و تکنیک مطالعه اسناد، به بررسی سه متغیر مستقل رابطه شاه با ارتش (اصلی)، شاه با نخبگان و روابط نظام با قدرت های بزرگ به عنوان علل شکل گیری ایتلاف مذکور پرداخته اند. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ رفتار نیوپاتریمونیالی و قشونی شاه سبب سلب استقلال از ارتش، کنترل تجهیزات و امکانات آن، ایجاد فضای بی اعتمادی، کانالیزه کردن راه های ارتقاء و در نهایت مطیع و سرسپرده کردن همه، اعم از سرباز و فرمانده شد. در نتیجه، رابطه تسلیم و سرسپردگی ارتش در مقابل شاه، بن بست در رابطه شاه با نخبگان و سرسپردگی شاه در رابطه با آمریکا، آرزو و دلگرمی میانه روها برای منازعه درون گفتمانی را از بین برد و آنها را برای ایتلاف با انقلابیون آماده کرد.