تغییرات سیرتوئین 6 و طول تلومر سلول های کبدی رت های پیر پس از 6 هفته مداخله تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول

فرسایش تلومر دلیل اصلی وقوع پیری در نظر گرفته شده است. هدف این پژوهش تعیین تاثیر تعاملی تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول بر بیان ژن سیرتویین 6 و طول تلومر سلول های کبدی رت های پیر است.

25 سر رت نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه شاهد که تمرین نمی کردند، 2. گروه حلال که فقط حلال دریافت کردند، 3. گروه فعالیت ورزشی که 14 نوبت 20 ثانیه ای شنا با 10 ثانیه استراحت را در 6 هفته یک روز در میان انجام دادند، 4. گروه مکمل که فقط مکمل رزوراترول روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر رت محلول در یک درصد متیل سلولز دریافت کردند، و 5. گروه ترکیب مکمل و فعالیت ورزشی (ت+م) که از ترکیب تمرین و مکمل استفاده کردند. برای اندازه گیری مقادیر بیان ژن سیرتویین 6 و طول تلومر از روش کمی Real time PCR استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، و توکی با استفاده از نرم افزار SPSS 25 انجام شد.

مصرف رزوراترول و فعالیت ورزشی موجب افزایش معنادار طول تلومر درگروه های شاهد (0.000P= و 0,001P=) و حلال (0،004P= و 0,007P=) شد. بیان ژن سیرتویین 6 تحت تاثیر مصرف رزوراترول قرار نگرفت (0,984P=). با اینحال، فعالیت ورزشی موجب افزایش بیان ژن سیرتویین 6 (0,013P=) شد. ترکیب مکمل دهی رزوراترول و فعالیت وزشی موجب افزایش مضاعف طول تلومر (0,395P=) و سیرتویین 6 (0,502P=) نشد.

تعامل تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول، بر بیان ژن سیرتویین 6 و طول تلومر سلول های کبدی رت های پیر اثر مضاعف نمی گذارد. سازوکار مولکولی کاهش سرعت فرسایش تلومر احتمالا امری پیچیده است که تحت تاثیر مداخله های همزمان ذکر شده قرار نمی گیرد.