تاثیر مداخله آموزشی فشرده مبتنی بر مدل مراحل تغییر بر بهبود رفتارهای خود مراقبتی و کنترل قندخون در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو

این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بر کنترل قندخون در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو اجرا گردید.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای شاهددار تصادفی شده با روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی بر روی 110 سالمند مبتلا به دیابت نوع دو در شهرستان ملارد انجام گردید (55 نفر در گروه مداخله و 55 نفر در گروه کنترل). افراد گروه مداخله تحت 2 جلسه آموزشی فشرده و سپس پیگیری آموزشی از طریق ارسال روزانه پیام کوتاه به تلفن همراه در طول مدت مدت سه ماه قرار گرفتند. داده های مربوطه به وضعیت دموگرافیک، شاخص های آنتروپومتریک، میزان خودمراقبتی و شاخص های پروفایل قندی بیماران قبل و بعد از مداخله جمع آوری و با نرم افزار SPSS ویرایش 22 و آزمون های تی مستقل، واریانس یک طرفه و ANOVA تحلیل شدند.

مقایسه پروفایل قندی بیماران گروه کنترل و مداخله قبل و پس از سه ماه مداخله آموزشی، نشان دهنده کاهش معنی دار میانگین FBS و HbA1c بود (001/0 ˂p). هم چنین یافته ها نشان داد میانگین تمام حیطه های خودمراقبتی به جز حیطه مرتبط به عدم مصرف سیگار در بیماران گروه مداخله افزایش معنی دار داشته است (05/0˂p) و میانگین نمره کل خودمراقبتی آنان نیز از سطح نامطلوب و نیمه مطلوب به سطح مطلوب ارتقاء پیدا کرده است (001/0˂p).

رفتارهای خودمراقبتی و کنترل قندخون سالمندان دیابتی نوع 2 با برنامه آموزشی فشرده مبتنی بر تیوری مراحل تغییر به طور معناداری بهبود یافت، بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در طراحی مداخلات آموزشی این گروه سنی ضروری به نظر می رسد.