تخمین ساختار تنوع، تنگنای ژنتیکی سه جمعیت گوسفند بومی کشور عراق با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت

هدف از پژوهش حاضر، تخمین شاخص های مولکولی، ساختار ژنتیکی، تنوع و تنگنای ژنتیکی در سه جمعیت گوسفند بومی عراق (عواسی، نعیمی و عرابی) می باشد. بدین منظور، از تعداد 12 جایگاه میکروساتلایت با توزیع استقرارکروموزمی (1، 2، 5، 9 و 14) وطبق توصیه فایو و انجمن ژنتیک جهانی استفاده شد. تعداد 60 نمونه خون کامل حیوان (نر و ماده) به صورت تصادفی از جمعیت های مربوطه در استان های کربلا، نجف و بابل تهیه شد. استخراج DNA، تعیین کمیت و کیفیت، واکنش زنجیره پلی مراز و الکتروفورز و عکس برداری با روش های متداول رایج انجام شد. از روش Allele Binning نیز برای تصحیح ژنوتیپ ها و به حد اقل رساندن خطای قرایت ژنوتیپ استفاده شد. تعداد بیش از 9 نوع شاخص آماری مولکولی (فروانی اللی، تعداد آلل های مشاهده شده و مورد انتظار، هتروزایگوستی مشاهده شده و مورد انتظار، محتوای چند شکلی، ضریب رایت، شاخص شانون، شاخص های آماره F و فاصله ژنتیکی و وضعیت باتلنگ) بررسی شد. نتایج در دو بخش بررسی مطلوبیت جایگاه میکروساتلایت و ارزیابی تنوع ژنتیکی درون و بین جمعیتی ارایه شد. نتایج بخش اول نشان داد که بیش ترین پلی مورفیسم در نشانگرهای OarFCB226 و TGLA13 و بقیه کم ترین  پلی مورفیسم را ایجاد می کند. نتایج بخش دوم نشان داد که به ترتیب نژاد عواسی و عرابی بیش ترین و کم ترین تنوع را دارد. بیش ترین فاصله ژنتیکی بین دو نژاد عرابی و نعیمی و کم ترین بین نعیمی وعواسی بود. منحنی L-Shape باتلنک نشان داد که جمعیت های مورد مطالعه در تنگنای ژنتیکی قرار دارند.