اثرات دوره های محرومیت غذایی و رشد جبرانی بر شاخص های رشد و کارایی تغذیه، ترکیب بیوشیمیایی بدن، شاخص های خونی و ساختار بافت کبد و روده در تاس ماهیان سیبری جوان (Brandt, 1986 Acipenser baerii)

اثرات دوره های طولانی مدت گرسنگی و غذادهی مجدد بر روی عملکرد رشد و تغذیه، ترکیبات بیوشیمیایی بدن، شاخص های خونی و ساختار بافت کبد و روده در بچه تاس ماهیان سیبری (Acipenser baerii) با میانگین وزنی 0/5±34/51 گرم برای 49 روز بررسی شد. بچه ماهیان سه رژیم غذایی متفاوت را تجربه کردند، شاهد چهار وعده روزانه در روز تا حد سیری، تیمار اول 2 هفته گرسنگی و 4 هفته غذادهی مجدد و تیمار دوم 3 هفته گرسنگی و 4 هفته غذادهی مجدد. زیست سنجی از ماهیان و نمونه های مربوط به پارامترهای بیوشیمیایی بدن و پارامترهای خونی ماهیان در پایان گرسنگی و غذادهی انجام شد. نتایج نشان داد که در پایان آزمایش اختلاف معنی دار بین تیمار 1 و گروه شاهد با تیمار 2 از نظر وزن، افزایش وزن بدن، کل غذای مصرفی، غذاگیری روزانه، نسبت بازده پروتیین و ضریب تبدیل غذایی مشاهده شد (P<0/05). هم چنین طول پرزهای ماهیان گروه شاهد به صورت معنی داری بالاتر از تیمارهای 2 هفته و 3 هفته گرسنگی بود (P<0/05). نتایج بررسی های میکروسکوپی نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد اکثر علایم پاتولوژیک از جمله دژنرسانس زیاد چربی، نکروز سلولی، پرخونی زیاد و رکورد صفراوی در کبد تاس ماهیان سیبری در تیمار 1 و 2 مشاهده شد. به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که بچه تاس ماهیان سیبری توانایی تحمل دوره های گرسنگی طولانی مدت دو هفته را دارند.