تاثیر محدودیت کلسیم و فسفر جیره در دوره رشد بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های خون، استخوان و عادت پذیری جوجه های گوشتی در دوره پایانی

به منظور بررسی اثر محدودیت کلسیم و فسفر جیره در دوره رشد بر عملکرد، شاخص های لاشه، فراسنجه های خون، استخوان و پاسخ عادت پذیری جوجه های گوشتی در دوره پایانی، آزمایشی با استفاده از 648 قطعه جوجه گوشتی یک روزه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تمام جوجه ها در دوره آغازین با یک جیره استاندارد تغذیه شدند. سه تیمار آزمایشی در دوره رشد (24-11 روزگی) شامل: 1) جیره استاندارد (سطح توصیه شده) به عنوان شاهد، 2) جیره با 15 درصد کاهش در میزان کلسیم و فسفر قابل دسترس نسبت به احتیاجات، 3) جیره با 30 درصد کاهش در میزان کلسیم و فسفر قابل دسترس نسبت به احتیاجات بود. در این دوره، تیمار شاهد دارای 6 تکرار 12 قطعه ای و دو تیمار دیگر هر کدام شامل 24 تکرار با 12 قطعه جوجه بودند. در ابتدای دوره پایانی (25 روزگی) هر تیمار (به جز تیمار شاهد) به 4 گروه شامل صفر، 10، 20 و 30 درصد کاهش در سطح کلسیم و فسفر قابل دسترس جیره تقسیم شد؛ به طوری که در این دوره 9 تیمار با 6 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار تشکیل شد. عملکرد رشد پرندگان در دوره رشد، پایانی و کل دوره آزمایشی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن نسبی کبد در سن 24 روزگی با کاهش سطح کلسیم و فسفر قابل دسترس با یک روند خطی افزایش یافت. غلظت آلکالین فسفاتاز خون جوجه ها در سن 24 روزگی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت؛ به طوری که با کاهش سطح کلسیم و فسفر جیره، غلظت این آنزیم با یک روند خطی افزایش یافت. میزان خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشت نی در سن 24 و 42 روزگی به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت؛ به طوری که با کاهش سطح کلسیم و فسفر قابل دسترس جیره، با یک روند خطی کاهش یافتند. مقاومت در برابر شکست استخوان درشت نی در سن 24 روزگی معنی دار نبود؛ با این وجود در سن 42 روزگی تمایل به معنی داری داشت و با کاهش سطح کلسیم و فسفر قابل دسترس جیره کاهش یافت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که می توان کلسیم و فسفر قابل دسترس جیره جوجه های گوشتی در دوره رشد را تا 15 درصد و در دوره پایانی تا 10 درصد بدون تاثیر منفی بر عملکرد رشد کاهش داد.