اثربخشی مداخله «خودمدیریتی کوتاه» بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین

توانمندسازی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 نقش موثری در زندگی آن ها دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله "خودمدیریتی کوتاه" بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین انجام شد. 

مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماه با گروه کنترل انجام شد. جامعه این پژوهش زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین بودند که در سال 1399 در انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی گیلان ثبت شده بودند و مشمول دریافت خدمات حمایتی بودند. 32 زن مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین  به شیوه هدفمند انتخاب و سپس به روش تصادفی ساده از نوع قرعه کشی در 2 گروه مداخله (16 تن) و کنترل (16 تن) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و "فرم کوتاه مقیاس توانمندسازی دیابت" (Diabetes Empowerment Scale-Short Form) انجام شد. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه مداخله طی 6 جلسه 90 دقیقه ای مداخله "خودمدیریتی کوتاه" را دریافت کرد. در طول این دوران گروه کنترل در لیست انتظار جهت دریافت مداخله قرار داشت. پس از اجرای مداخله و پس از گذشت 2 ماه، پس آزمون و پیگیری اجرا شد. تحلیل داده ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 21 تحلیل شد.

نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که روند تغییرات در متغیر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت از مرحله پیش آزمون تا پیگیری (تعامل زمان و گروه) در گروه ها متفاوت است (001/0=P، 729/31=F) و 51/0 از تغییرات را تبیین می کند. 

مداخله "خودمدیریتی کوتاه" یک روش اثربخش بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین است. پیشنهاد می شود که از این مداخله جهت توانمندسازی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین در مراکز درمانی استفاده شود.