اثر حاد کفش کنترل حرکتی در مقایسه با کفش رایج بر هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی رانی طی فاز استقرار دویدن

تحقیقات اخیر نشان داده اند که بین هماهنگی مفاصل اندام تحتانی و آسیب های اسکلتی-عضلانی از قبیل سندرم درد کشککی رانی (PFPS) ارتباط وجود دارد. پژوهشگران استفاده از کفش را بعنوان مداخله اصلاحی معرفی کرده اند، با وجود این، میزان اثرگذاری کفش بر الگوی هماهنگی مفاصل اندام تحتانی، مبهم مانده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر حاد کفش کنترل حرکتی بر هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در زنان مبتلا به PFPS طی فاز استقرار دویدن بود.

24 زن مبتلا به PFPS در پژوهش شرکت کردند. داده های کینماتیکی در دو شرایط دویدن با کفش کنترل حرکتی (اسیکس) و کفش رایج (نایک فری 5) با استفاده از دوربین ثبت شد. برای محاسبات هماهنگی مفاصل اندام تحتانی از روش وکتورکدینگ و همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تی زوجی استفاده گردید.

کفش کنترل حرکتی در مقایسه با کفش رایج بر هماهنگی بین چرخش مفصل زانو با حرکت مفصل مچ در صفحه عرضی در دو زیر مرحله پاسخ بارگیری (006/0P=) و میانه استقرار (007/0P=) اثر متفاوت داشته است. همچنین هماهنگی مفاصل ران با زانو (002/0P=) و نیز مفاصل ران با مچ (002/0P=) درصفحه ساجیتال در مرحله پاسخ بارگیری بین دو کفش تفاوت وجود داشته است.

استفاده از کفش کنترل حرکتی سبب تغییر در الگوی هماهنگی بین مفصلی اندام تحتانی در زنان مبتلا به PFPS طی دویدن شده است. این رویکرد جدید به بحث هماهنگی حرکت، می تواند در ارایه روش های مداخله درمانی برای بیماران PFPS مفید باشد.