ارتباط بین میزان شیوع آسیب با رده های سنی و شاخص توده بدنی در بازیکنان فوتبال پسر 7 تا 12 ساله شهر کرمان

تحقیقات گسترده شیوع سنجی، اولین گام طراحی برنامه های پیشگیری از آسیب ورزشی می باشد. طبق نتایج مطالعات مروری، مبنی بر کمبود اطلاعات آسیب در نونهالان فوتبالیست، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع آسیب در بازیکنان فوتبال پسر 7 تا 12 ساله بود.

تحقیق حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر بود. از بین 24 باشگاه فوتبال شهر کرمان، هفت باشگاه به شکل تصادفی وارد تحقیق شد. اطلاعات آسیب 212 بازیکن پسر)سن 29/1±22/11 سال، قد 2/9±67/142 سانتیمتر، وزن2/9±91/36 کیلوگرم)، شامل فراوانی، محل و مکانیسم آسیب های حاد در زمان تمرین بوسیله پرسشنامه آسیب فولر (2006)، از طریق مصاحبه جمع آوری شد. ارتباط بین میزان شیوع آسیب با رده های سنی و شاخص توده بدنی بازیکنان با استفاده از آزمون آماری کای دو محاسبه شد (05/0 ≤ p).

میزان شیوع آسیب، 05/1 آسیب به ازای 1000 ساعت تمرین بود. بیشترین میزان آسیب در اندام تحتانی (3/84%) مشاهده شد. تکل کردن (8/56) بیشترین آمار مکانیسم آسیب را داشت. تفاوت معنی داری بین رده های سنی با میزان آسیب (000/0=P ، 33/22 =χ2) و شاخص توده بدنی با میزان آسیب (000/0= P، 53/58 =χ2) وجود داشت، با افزایش سن و وزن، میزان آسیب بازیکنان بیشتر شد.

اطلاعات حاصل از این تحقیق می تواند به عنوان یک پایگاه داده در ارتباط با میزان شیوع آسیب در پسران نونهال فوتبالیست و همچنین در جهت شناسایی ریسک فاکتورهایی همچون افزایش سن و ترکیب بدن به مربیان و مسیولان تیم های فوتبال کمک نماید. همچنین می تواند به منظور طراحی برنامه های پیشگیری از آسیب مورد توجه محققان و برنامه ریزان جامعه فوتبال قرار گیرد.