تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر بیان پروتئین سینتافیلین در بافت نخاع موش های صحرایی مبتلا به نوروپاتی دیابتی تجربی

نوروپاتی از عوارض شایع دیابت شیرین است. پروتیین سینتافیلین (Syntaphilin) در فرآیند لنگرکردن (Anchoring) میتوکندری با میکروتوبول ها نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر بیان پروتیین سینتافیلین در بافت نخاع موش های صحرایی مبتلا به نوروپاتی دیابتی تجربی بود.

 40 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند (دیابتی کنترل (DC)- دیابتی تمرین (DT)- کنترل سالم (HC)- تمرین سالم (HT)). القای دیابت با تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزوسین (Streptozotocin) (45 میلی گرم/کیلوگرم) انجام شد. تمرین استقامتی به مدت شش هفته اجرا شد. آزمون های Tail-Flick و Von Frey برای سنجش پردردی حرارتی و آلوداینیای مکانیکی استفاده گردید. بررسی بیان سینتافیلین با روش ایمونوهیستوشیمی صورت گرفت. داده ها توسط آنالیز واریانس دو راهه تجزیه و تحلیل شدند.

آزمون های Tail-Flick و Von Frey کاهش معنی داری در آستانه حس درد در گروه های دیابتی نسبت به غیردیابتی نشان دادند. پس از تزریق STZ، قندخون در گروه های دیابتی نسبت به غیردیابتی به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0<P). در پایان پژوهش، وزن گروه های دیابتی نسبت به غیردیابتی کاهش معنی داری داشت (05/0<P). همچنین تفاوت معنی داری در بیان سینتافیلین بین گروه های HT، DC و DT با گروه HC (001/0=p)، بین گروه های HT و DT با گروه DC (001/0=p) و بین گروه HT با گروه DT (002/0=P) وجود داشت.

تمرین استقامتی موجب بهبود پاسخ های درد نوروپاتیک و افزایش بیان سینتافیلین در نخاع موش های مبتلا به نوروپاتی دیابتی شد. این یافته ها می تواند به عنوان یک شیوه درمانی برای عوارض نوروپاتی دیابتی استفاده شود.