اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی زنان نابارور

ناباروری از مشکلات عمده حوزه سلامت است و می تواند باعث مشکلات روانشناختی و افت کیفیت زندگی شود. با توجه به ضرورت دسترسی به مداخلات موثر برای کاهش این مشکلات، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی وابسته به سلامت زنان نابارور انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری در شهر اصفهان در سال 1399-1398 بود که تعداد 40 نفر از آنان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برای گروه آزمایش 9 جلسه 120 دقیقه ای درمان تعهد و پذیرش اجرا شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (SF-36) استفاده شد. داده ها با استفاده از  طرح تحلیل آمیخته تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که با کنترل پیش آزمون، میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری مولفه های کیفیت زندگی در زنان نابارور گروه های آزمایش افزایش یافته اند و این افزایش معنی دار بود (05/0>p).

بر اساس نتایج، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود کیفیت زندگی در زنان نابارور شد و بکارگیری این مداخله می تواند در کاهش آسیب های روانی ناشی از ناباروری موثر باشد.